Φυσιολογικός Τοκετός

Ο κολπικός τοκετός είναι μια σημαντική στιγμή στη ζωή μιας εγκύου γυναίκας και πρόκληση για τον θεράποντα ιατρό και τη μαία που την στηρίζουν. Η ίδια η έγκυος μετά από έναν επιτυχή κολπικό τοκετό αισθάνεται συναισθηματικά και σωματικά ολοκληρωμένη και η ανάμνησή του έρχεται συνήθως με χαρά και ανακούφιση.

Ο φυσιολογικός τοκετός έχει το στοιχείο του απρόβλεπτου ως προς την εξέλιξή του. Τις περισσότερες φορές τα πράγματα εξελίσσονται ομαλά. Τα στάδια του τοκετού είναι τρία.

Το πρώτο στάδιο, που είναι και το μεγαλύτερο σε διάρκεια, ξεκινά με ήπιας έντασης συσπάσεις, ανεκτές, άρρυθμες, μικρής διάρκειας και πιθανά με ήπιο πόνο χαμηλά στη μέση. Καθώς εξελίσσεται ο τοκετός η ένταση και διάρκεια αυξάνονται και αναπτύσσονται ρυθμικές επώδυνες συσπάσεις. Μπορεί να συμβεί αυτόματη ρήξη αμνίου («σπάσιμο» νερών) ή αυτή μπορεί να προκληθεί τεχνητά από τον ιατρό ώστε να επισπευσθεί ο τοκετός. Όταν η ανακούφιση με τις φυσικές μεθόδους δεν είναι αρκετή για την έγκυο τότε συνιστάται επισκληρίδιος αναισθησία.

Φτάνοντας σε τελεία διαστολή τραχήλου ( 10cm) επέρχεται και το δεύτερο στάδιο του τοκετού αυτό της εξώθησης. Το στάδιο αυτό συνήθως μπορεί  να διαρκέσει μέχρι και μια ώρα (σε δευτερότοκες λιγότερο) όπου μετά από κάποιες εξωθήσεις γεννιέται το μωρό.

Το τρίτο στάδιο είναι η γέννηση του πλακούντα και του σάκου που για εννέα μήνες προστάτευαν το μωρό και γίνεται με ήπια πίεση στη κοιλιά της λεχώνας. Στη διάρκεια παραμονής της λεχώνας στην  ανάνηψη γίνεται η επαφή «δέρμα -δέρμα» με το νεογνό και ξεκινά ο θηλασμός, έπειτα μητέρα και νεογνό μεταφέρονται στο δωμάτιο τους.

Η κάθε γυναίκα μπορεί  να έχει διαφορετική εμπειρία στο τοκετό της. Κύριο μέλημα του γιατρού της και της μαίας είναι το ζευγάρι να έχει προετοιμαστεί για αυτό το απρόβλεπτο ταξίδι. Κοινός στόχος γιατρού/μαίας/γονέων είναι η ασφάλεια και η υγεία του μωρού και της μητέρας αλλά και το ζευγάρι να βιώσει μια θετική εμπειρία που θα τους συνοδεύει για την υπόλοιπη ζωή τους.